Op deze zesde zondag van de 40 dagentijd begint de goede week.  Vandaag Palmpasen een feest van compassie en passie waarin mensen elkaar tot leven willen zijn, zoals de hongerdoek ‘Ik ben omdat wij zijn’ ook wil uitdrukken.
Elkaar de ruimte en mogelijkheden geven om als mens goed en in waardigheid te leven, vraagt van ons dat we actief, grenzen die ons van anderen scheiden proberen te slechten, dat we een wereldwijde blik hebben, dat we weten dat we niet slechts ‘een van ons’ zijn, maar ‘een van hen’, één van alle mensen op deze wereld, zonder uitzondering.
Een manier om ruimte geven aan elkaar en grenzen tussen elkaar te beslechten kan door de Gulden Regel toe te passen: ‘Behandel de mensen in alles zoals je wilt dat ze jou behandelen’. Dit impliceert dat wij anderen met dezelfde passie en compassie behandelen als waarmee wijzelf behandeld willen worden. ‘Kortom, als we liefde willen, geef dan liefde; als we leven willen, geef dan leven; als we zekerheid willen, geef dan zekerheid, als we mogelijkheden willen, laten we dan mogelijkheden beschikbaar stellen’

Zoals we begonnen zijn; opnieuw het Ubuntuprincipe : We staan open en zijn toegankelijk voor anderen. We zijn onderdeel van een groter geheel. We ontvangen in gelijke mate als we geven.
‘Ik ben omdat wij zijn….’

De twee mensen op de hongerdoek ‘Ik ben omdat wij zijn’ staan op ooghoogte van elkaar, zij zien elkaar en willen niet blind zijn voor de ander. Zoals twee rivieren die samenvloeien en toch hun eigen bron en identiteit behouden, vormen ze ieder vanuit hun eigen ‘ik’ een ‘wij samen’.

De schilder van dit doek Chidi Kwubiri zegt geïnspireerd te zijn door de beide langste rivieren in zijn land, de Benue met zijn groenblauw water en de okerkleurige Niger. Hoewel ze uit twee heel verschillende bronnen stammen en daaruit gevoed worden, vloeien beide stromen tezamen en vervolgen dan gezamenlijk, elkaar versterkend, vreedzaam, hun weg. Het geel keert zich naar het groen, het groen naar het geel, beide kleuren nemen elkaar in zich op, gaan op elkaar toe en zeggen tegen elkaar: ‘Ik ben omdat wij zijn’. Ook al is onze oorsprong verschillend en ook onze identiteit, wij zijn toch altijd wij.

Samenvloeien vergt ontmoeting in dialoog. Dialoog is heel iets anders dan discussie. In een discussie probeer je de ander te overtuigen van jouw gelijk. In een dialoog open je je voor de mening van de ander, zodat je je eigen mening eventueel kunt veranderen en verdiepen. Met de ander kunt mee kleuren…

De hongerdoek weerspiegelt het zoeken en op weg gaan naar oplossingen door middel van dialoog. Door een ontmoeting op ooghoogte, kan afstand en distantie veranderen in relatie en verbondenheid. In dialoog met elkaar, vanuit ieders eigen oorsprong en identiteit, tezamen werken aan een beter wereld… De grens vervaagt.