Onderscheid

Vorige week vond de zoveelste schietpartij plaats op een school in de VS. Deze schutter had het voorzien op christelijke studenten.

Het is een fractie van een seconde. Het is blinde paniek. Zoveel angst in even zoveel ogen. Dit is de nachtmerrie die je hoopte nooit mee te hoeven maken. Je doet nog een gebedje. Je hoort hem dingen roepen. Je hoort hem vragen stellen. Of eigenlijk maar één vraag. Hij komt steeds dichterbij. Je moet beslissen. Nu. NU.

“Get up, when you’ra a christian”, hoor je hem zeggen. Dat is dus het besluit dat je moet nemen. Ben je christen? Ja? Ben je het op dit moment? Ben je het alleen als je weet dat het je leven kan redden? Of ben je het ook als je weet dat het je dood betekent? Vragen die op dit moment geen rol zouden moeten spelen. Een fractie van een seconde ben je alleen angst. Je bent een mens, net als ieder ander in dat klaslokaal en in het gebouw. Je bent een mens met dromen en doelen, net als ieder ander in het klaslokaal. Je voelt je mens en je gelooft in een God. Er zijn mensen die niet in God geloven, dat zijn je beste vriendinnen. Ook die hebben dromen en doelen. Of ze blijven leven is aan die gek die inmiddels vlakbij je is. Daar heeft God niets mee te maken.

“Get up, when you’re a christian”. Het is heftig. Maar je kunt niet helder nadenken. Je hoopt alleen dat hij je vrienden laat leven. Je hoopt dat hij iedereen laat leven. “Als ik opsta, ben ik dan een martelaar?” Je gelooft in God, dus het feit dat je daar nu voor uit kan komen, maakt je een martelaar? Je schrikt van je eigen gedachte. Je kunt niet helder nadenken. Het is geen prestatie om christen te zijn. Het is wat je bent. Je ben een mens met dromen en doelen, net als ieder ander. Je wil leven, meer niet. Dat wat je kan doen om te blijven leven wil je doen. Dat wat je kan doen om je vrienden te laten leven wil je ook doen. Je kunt niet helder nadenken. “Waarom maak ik onderscheid tussen christenen en niet-christenen?” Dat doet die gek al die nu naast je staat. Dat wil je niet. Wat moet je doen? Nu. NU!

“Get up, when you’re a christian”. Je zegt niks. Je wil leven. Je blijft zitten. Iedereen blijft zitten. Je wil niet denken over wat je als christen moet of kan doen. Je wil alleen nadenken over dood en leven van jezelf en je vrienden. Daar heeft God niks mee te maken. Je wil geen onderscheid. Je wil niet zijn als hij. Nooit. NOOIT.

Lees de blog ‘Sta op als je Christen bent’ van Jantine Huisman over de schietpartij en martelaarschap.

Door: Kalle Brüsewitz